Maastricht

De provincie Limburg ging voor miljoenen euro’s de boot in bij een mislukt automatiseringsproject. Onderzoeken schetsen een beeld van een project dat klein begint, en volledig uit de hand loopt. Met dank aan de zwijgzaamheid van alle partijen.

Leny Eijssen

Enige Statenlid dat kritische vragen stelde, werd niet serieus genomen.
Heeft er dan geen enkele politicus gemerkt dat er iets niet pluis was met de automatiseringsplannen van de provincie?
Jawel, concludeert het bureau Necker van Naem. SP-Statenlid Leny Eijssen stelde in september 2009, een jaar voordat Lebens de ernst van de zaak openbaarde, kritische vragen in een vergadering. „Al in 2007 hadden alle processen geautomatiseerd moeten zijn. Waar is de vijf miljoen euro aan uitgegeven? Wat zijn de effecten?” Terechte vragen, stelt het bureau. Maar niemand pikte het signaal op omdat Eijssen niet echt serieus wordt genomen door collega-politici. Ze stelt te vaak detailvragen over kwesties die tot haar stokpaardjes behoren. Bedrijfsvoering hoort daarbij. Het etiket dat Eijssen door haar houding heeft gekregen, zorgde ervoor dat de automatiseringskwestie niet de politieke aandacht kreeg die het verdiende, stelt Necker van Naem. Het bureau hekelt de provinciale politici nog op meer punten. Zo zou een groot aantal Statenleden geen weg weten te vinden door de enorme stapels papier die ze voor de vergaderingen krijgen. Veel blijft ongelezen. Liefst horen de Statenleden via mondelinge mededelingen wat er speelt. En tijdens vergaderingen is er vaak geen grens aan de spreektijd. Daardoor duren de eerste onderwerpen op de agenda vaak zo lang, dat de rest afgeraffeld wordt. Zelf dingen op de agenda zetten, gebeurt zelden. De politici wachten af wat de gedeputeerden te bieden hebben. (Bron: Dagblad de Limburger)