Maastricht

Open brief aan het college van B&W, de VVD Maastricht en aan Maastricht

Hoe staat het nou echt met die stad van verbondenheid?

Opiniestuk geïnspireerd door en met dank aan de schriftelijke vragen van de VVD Maastricht over vluchtelingen die in Nederland redding zoeken.(*)

Geacht college, de afgelopen weken hebben wij met verbazing gekeken naar de puinhoop die is ontstaan bij Ter Apel. We waren verbaasd getuige van onmenselijke toestanden. Vluchtelingen, maar ook statushouders die a-sociaal en niet adequaat worden behandeld. Buiten slapen, slecht eten, lange tijd geen douches of schone wc’s en veel stress door onzekerheden. Het leek daar wel een soort Moria kamp of Calais te worden, maar dan in het rijke Nederland. Gelukkig was het de afgelopen periode droog en warm; anders was de ellende niet te overzien geweest. En alle betrokken organisaties en partijen zijn het er wel over eens. De politiek is op alle fronten aan het falen. En men is echt wel gewaarschuwd. Bovendien is de instroom niet groter dan ‘normaal’, nee het probleem is dat de opvang de laatste jaren werd ontmanteld, uitgekleed en er vrolijk is wegbezuinigd. Soms lijkt het erop dat dit allemaal met opzet gebeurt onder goedkeuring van onze VVD-premier Mark Rutte. Ontmoedigingsbeleid heet dat sjiek. Stiekem proberen om onder de Europese regels uit te komen. Regels die bepalen dat iedereen asiel mag aanvragen en recht heeft op een menselijke en vlotte afhandeling van die aanvraag. En nu wil dit Kabinet zelfs tegen beter weten in op het randje van het recht gaan lopen door het morrelen aan het herenigingsrecht van families. Eigen falen neerleggen bij mensen die het zwaar hebben en op meer hulp en empathie zouden moeten kunnen rekenen in ons rijke, mooie en geciviliseerde landje. In dit dossier is Nederland weer op zijn smalst.

Het lijkt wel of de regering de controle (bewust) helemaal kwijt is. En nu pas wordt er al toeterend op sociale media alarm geslagen. Daarbij gebruikt men vooral veel populistische taal. Men schreeuwt het uit over de gelukszoekers, de herrieschoppers, over een onhoudbare crisis, ze integreren niet, ze krijgen geen werk, profiteren van onze bijstand, krijgen zomaar alles voor niks en meer van dat soort kreten. Dus vindt men nu zelfs een instroomstop noodzakelijk. Sommige politici stoken dit vuurtje maar al te graag op en nemen die taal mee de Tweede Kamer in. Huilen met de wolven zou ik dat willen noemen.

Gelukkig zijn de meeste inwoners van ons land wel nog zeer betrokken bij vluchtelingen en mensen in nood. Het merendeel van onze bevolking schreeuwt echter niet zo vals in de media en zit gelukkig heel anders in de wedstrijd. Zij zien het wel. Vluchtelingen zijn gewone mensen zoals u en ik, mensen die vaak vanwege oorlog of andere levensbedreigende situaties, huis, haard en familie hebben verlaten. Nederland heeft de plicht hiermee te dealen. Geen ijskoud beleid maar een dak boven het hoofd, fatsoenlijke opvang en vooral naastenliefde!

Ook Maastricht heeft hiermee te dealen. Gelukkig worden wel degelijke vluchtelingen en statushouders opgevangen in onze stad, maar we horen steeds vaker ernstige ons zorgbarende tegengeluiden. En ja, goede informatie en eerlijke communicatie met onze eigen inwoners is daarbij superbelangrijk. Maar de uitgangspunten zou moeten zijn: menswaardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Er zal een balans gezocht moeten worden. De inwoners van Maastricht hebben op dit moment uiteraard ook grote noden. Velen zoeken een woning, velen leven helaas in armoede of krijgen de eindjes maar net aan elkaar geknoopt.

Een van de schriftelijke vragen VVD Maastricht d.d. 22-08-2022 luidt:

a. Bent u het met ons eens dat Maastrichtenaren altijd eerst aan de beurt moeten komen voor een sociale huurwoning wanneer zij die nodig hebben alvorens we statushouders deze woningen geven?

Het kan echter niet zo zijn zoals de VVD Maastricht beweert, dat de Maastrichtenaar altijd vóór zou moeten gaan bij de toekenning van woonruimte en dat, pas als wij zelf capaciteit overhebben, een vluchteling of statushouder mag aanschuiven. Maar een statushouder is een vluchteling die erkend is en in Nederland mag blijven. Ze maken gewoon deel uit van de Nederlandse samenleving. De suggestie van de VVD zou de facto betekenen dat we niemand (structureel) zouden kunnen opvangen de komende jaren. De woningvoorraad in onze stad is nu al ontoereikend. Is dit dan die stad van verbondenheid waar het college over spreekt in het coalitieakkoord? Loze kreten blijkt nu al!

Zo werkt dat niet. Het is erg gevaarlijk en we bewegen ons op glad ijs als je twee groepen zo tegenover elkaar zet. De ontheemden, de statushouders en vluchtelingen aan de en kant en het ‘eigen volk’ aan de andere kant. Helaas zit iedereen in hetzelfde bootje en we moeten het dus met elkaar redden. Er is geen simpele oplossing zoals andere politici doen voorkomen.

Wij vinden het beneden alle peil dat racisme en polarisatie door andere partijen wordt uitvergroot om zo zieltjes en stemmen te winnen op het politieke speelveld. Het asielprobleem zou deze doorzichtige spelletjes moeten overstijgen. Politiek bedrijf je niet over de hoofden van mensen in nood.

Namens SP Maastricht

Fractie: Jack van Gelooven, Ariane Schut en Peter Vrehen.