Maastricht

Wij stelden vragen aan het college over de oude en de 'nieuwe' armoede

Want voorkomen is toch beter dan genezen? 

Ook in Maastricht zien we het met eigen ogen gebeuren. De gebruikelijke groep ‘arme sloebers’ is weer op alle gebieden de klos. Steeds dieper en dieper zakken deze mensen in het moeras. De kosten stapelen zich ongebreideld op. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds maar breder en groter. Al die crisissen waar we in zitten, zorgen voor een perfecte storm. Wij horen de echte verhalen als we pad zijn in de buurten van Maastricht. De SP is al sinds de zomer in actie om de kosten te verlagen en de lonen en uitkeringen te verhogen. De meest recente actie onze volkspetitie om de energiesector te nationaliseren loopt als een trein.

Helaas kennen we fenomeen armoede al decennia, ook buiten crisistijd is het vaak aanmodderen voor mensen die het niet breed hebben of, erger nog, al diep in de schulden zitten. We hebben allerlei maatregelen getroffen en vangnetten gecreëerd. Dat die wet- en regelgeving gebrekkig functioneert en niets structureel oplost, weten we helaas ook allemaal.  

Maar nu gebeurt er iets geheel nieuws. Het ‘sloeberplafond’ stijgt met de dag. Steeds meer mensen uit de lage- middenklasse raken nu ook in de knel. Werkende armen, dat is het cynische koosnaampje. Ook zij hebben nu dagelijks stress om alle stijgende kosten te kunnen blijven betalen. Ze zijn gedwongen overal te lenen en schulden te maken.  

Ondanks de landelijke steunmaatregelen, valt deze grote groep Maastrichtenaren vaak toch nog buiten de boot. Het is een nieuw fenomeen en we zijn daar nog niet op ingericht. De gemeente kan helaas niet zelf aan alle knoppen draaien om het veelkoppig monster van armoede buiten de stad te houden, maar kan zeker ook iets wél doen.  

Andere gemeenten gingen ons al voor. Ze verhogen bijvoorbeeld de bijzondere bijstandsnorm naar 130%, 140% of nog hoger. De gemeente Heerlen toch niet de rijkste stad van Zuid-Limburg, verhoogt de norm naar 130% zodat ze die nieuwe groep pechvogels kunnen helpen als dat nodig is. Sommigen stellen een noodfonds samen uit eigen middelen of geven renteloze leningen. Met een beetje extra creativiteit kunnen we zeker nog meer oplossingen vinden.  

Om zo op allerlei manieren te voorkomen dat mensen steeds dieper wegzakken. Want dat kost de samenleving op termijn onnodig veel geld. Geld om achteraf weer alles te ‘repareren’. En belangrijker nog: we willen toch samen voorkomen dat tweedeling in de maatschappij en onze stad nog groter wordt, dat mensen uitgeperst worden en voorgoed langs de kant komen te staan. Wees solidair en investeer in de toekomst.