Maastricht

Een samenleving zonder armoede: SP-prioriteit

De afgelopen periode kwamen verschillende initiatieven in het nieuws die proberen te voorkomen dat Limburgers niet genoeg geld hebben voor boodschappen, verjaardagen of zelfs basisbehoeften zoals voedsel.

In Maastricht komt bijvoorbeeld een nieuwe voedselbank, opgezet als een ‘supermarkt’, waar mensen in armoede terecht kunnen voor etenswaren en verzorgingsproducten.

Hoewel zulke initiatieven waardevol zijn, laten ze ook zien dat de overheid tekortschiet. In Limburg leeft 3,4 procent van de huishoudens langdurig onder de armoedegrens. Dit terwijl de kosten van levensonderhoud blijven stijgen, van dure energierekeningen tot hogere supermarktprijzen. Vooral mensen met lage inkomens worden hierdoor hard geraakt.

Noodverbanden en pleisters zijn geen oplossing

Het is schrijnend dat in een van de rijkste landen ter wereld dit soort noodverbanden nodig blijven. Deze losse oplossingen pakken armoede niet structureel aan. Ze zijn slechts een tijdelijke pleister op een dieper probleem.

De socialistische visie is helder: armoede vraagt om een brede, structurele aanpak. Het opdelen van armoede in termen als energiearmoede, kinderarmoede of menstruatiearmoede leidt alleen maar af. Deze problemen hebben één oorzaak: structurele ongelijkheid. Om armoede effectief te bestrijden, moeten we stoppen met deze versnippering en de onderliggende oorzaken aanpakken.

Een menswaardig bestaansminimum

Voor de socialistische partij is de oplossing duidelijk. Er moet een gegarandeerd bestaansminimum komen, zodat iedereen genoeg geld heeft om fatsoenlijk te leven en mee te doen in de samenleving. Dit vraagt om een sterkere overheid die regels vereenvoudigt en ervoor zorgt dat mensen krijgen waar ze recht op hebben. Geen ingewikkelde subsidies of verborgen regelingen, maar simpele en toegankelijke ondersteuning.

Het wordt tijd dat we stoppen met symptoombestrijding en kiezen voor een rechtvaardige samenleving. Want armoede is geen individueel falen, maar een gevolg van beleid. En dat beleid moet anders.

Onze eigen Mieke Eijssen, schreef de volgende ingezonde brief aan de de Limburger

Maastricht krijgt een eigen voedselbank met een ‘supermarkt-concept’. Fantastisch vindt de politiek, ESF (Elisabeth Strouven Fonds) is ook tevreden. De Gouwe vindt het fijn. Geen verspilling. Zoveel instanties die met de eer gaan strijken. Zoveel mensen met boter op hun hoofd die zelf geen armoede kennen. Als deze mensen zich zouden inspannen om deze armoede werkelijke op te lossen, via betere lonen, meer geld voor mensen in de bijstand, lagere ziektekosten noem maar op, zou dat mijns inziens meer respectvol zijn omdat mensen dan niet meer met een ‘armoede’- pasje naar een centrale ‘armoede’- plek hoeven te gaan. Het is algemeen bekend dat armoede armoede in stand houdt en dit generaties lang doorwerkt. Nee, ik kan hier niet enthousiast over zijn. Dat dit er moet zijn, in een van de rijkste landen van de wereld. Treurig.