Maastricht

MOTIE SP, PvdD en Volt – Geef de rafelranden de ruimte!

Dank u wel, voorzitter.

Vandaag wil de SP het tóch nóg maar een keer hebben over iets dat je niet in beleidsstukken vindt, maar wat wél van onschatbare waarde is voor een stad als de onze. Namelijk: de rafelranden. Plekken waar het een beetje mag schuren. Waar dingen ontstaan die je niet van tevoren kunt plannen. Waar mensen samenkomen, ideeën uitwisselen, muziek maken, debatteren, exposeren, bouwen aan een gemeenschap.

Het Landbouwbelang en de B32 zijn daar prachtige voorbeelden van. Al jarenlang bieden zij ruimte aan meer dan veertig initiatieven die draaien op passie, op betrokkenheid, en op de wens om samen iets te maken – niet voor het geld, niet voor het prestige. Maar gewoon omdat het belangrijk is, omdat het bruist en omdat het borrelt.

Voorzitter, juist DEZE plekken geven zuurstof aan de stad. Ze bieden ruimte aan mensen die vaak buiten de gebaande paden opereren. Jonge makers, activisten, kunstenaars, en buurtbewoners die gewoon iets moois willen doen voor hun omgeving. En juist dat maakt deze vrijplaatsen zo waardevol. Deze plekken zijn daarom niet alleen van culturele betekenis, maar ook van onschatbare maatschappelijke waarde.

Toch merken we dat deze plekken steeds meer onder druk staan – ondanks alle mooie, zalvende woorden van de wethouder over deze initiatieven. Er is onzekerheid over hun toekomst, de constante dreiging van ontruiming, en tot op heden géén zicht op een duurzaam alternatief. En dat doet iets met mensen. Dat zorgt voor frustratie en uitputting, terwijl het juist in essentie plekken zijn die broedplaatsen van veerkracht en creativiteit kunnen zijn.

Voorzitter, steden elders in het land laten zien dat het ook anders kan. In Amsterdam, bijvoorbeeld, is het behoud van culturele vrijplaatsen verankerd in het strategisch huisvestingsplan. Daar is rafelrandenbeleid geen sluitpost vol mooie maar altijd loze beloften, maar een bewuste investering. Dit omdat het stadsbestuur daar wél begrijpt dat een stad pas écht leeft als er ruimte is voor experiment, voor gemeenschapsvorming, voor cultuur die niet in een hokje past.

Met deze motie willen we het college dan ook oproepen om dat voorbeeld te volgen. Laten we onderzoeken hoe we het Landbouwbelang en de B32 duurzaam, betaalbaar en structureel kunnen huisvesten, liefst in gemeentelijke panden die nu leegstaan of onderbenut zijn. En laten we daarbij niet alleen over mensen praten, maar hen ook echt betrekken bij het zoeken naar oplossingen. Ook vinden wij als indieners het niet meer dan redelijk om tot die tijd geen ontruiming te laten plaatsvinden. Zolang er geen alternatief is, moeten we het bestaande koesteren. Want als je iets platgooit zonder te weten wat je ervoor terugkrijgt, dan verlies je vaak meer dan je denkt.

Voorzitter, een stad zonder rafelranden is een stad zonder ademruimte. Laten we dus kiezen voor een stad die leeft, die durft, en die ruimte geeft aan een ieder van ons, en niet alleen aan de gevestigde orde.

En daarom, voorzitter, is onze oproep vanavond: geef de rafelranden de ruimte!