Maastricht

Grenzen aan de groei zijn bereikt

Ongebreidelde groei is altijd ongezond. Ongezond voor onze stad, ongezond voor haar inwoners en zeker ook niet positief voor de Universiteit Maastricht zelf.

Meer en groter

Op de eerste plaats zijn onze studenten de dupe, maar vergeet ook niet het onderwijspersoneel en overige werknemers bij de UM. Ook bij deze groep is er veel spanning. De rek is er ruimschoots uit. Inwoners van Maastricht klagen al jaren over het verlies aan sociale cohesie en leefbaarheid in de stad. Toch lijkt het erop dat er geen andere keuze bestaat dan steeds maar groter worden. De universiteit blijft inzetten op groei. Dat is toch niet geloven? Zo wordt iedereen op een vreselijke manier de dupe van de drang naar meer en groter.

Bezinning op de toekomst

De ambities van de UM zijn geheel niet meer in balans met de (woon)capaciteit van Maastricht. De stad houdt het tempo niet bij. Dat is een slechte en onacceptabele zaak. Biedt UM haar 'klanten' wel genoeg zekerheid en ondersteuning? Is dat niet een primaire taak en een sociale plicht? Worden er niet al te mooie beloften gedaan aan studenten die overwegen hiernaar toe te komen? Dit alles vraagt een grondige bezinning op de toekomst. De grenzen aan de groei zijn wel bereikt.

Woningtekorten en malafide verhuurders

De studenten zijn dus de grote verliezers, zij staan op de tocht en velen worden letterlijk in de kou en op straat gezet. Torenhoge huren, uitbuiting, discriminatie en zelfs crimineel misbruik liggen zomaar om alle hoeken van de stad. Wat te denken van het moeten verrichten van seksuele handelingen met een huurbaas in ruil voor een paar vierkante meters? Studenten zijn niet langer vrienden, maar plots harde, vaak wanhopige, concurrenten van elkaar. Het lijkt erop dat vooral de buitenlandse studenten de dupe zijn, maar vergeet ook onze lokale studerende jongeren niet.

En verder zijn er natuurlijk ook nog de gewone inwoners van de stad die allemaal broodnodig huisvesting zoeken. Al met al vindt er door de groei van de UM een enorme verdringing plaats. Al deze trieste verhalen komen nu naar buiten. De stad luistert vol verbazing.

Wonen is geen markt voor beleggers

Het moet nu echt stoppen. Stop dit pure commerciële handelen op onze woonmarkt. Stop met het geen enkele rekening te houden met de menselijk maat. Wel profiteren, maar niet zorgen. Maastricht doet haar naam als gastvrije stad geen enkele eer aan als we niet in actie komen. Stop de misstanden en de stop de geldwolven. Stop het huidige financieringsmodel voor universiteiten. Dat is namelijk verworden tot een perverse prikkel en de aanzet en mede veroorzaker van dit asociale wanbeleid.

Tijd voor een pas op de plaats

De SP gruwelt van dit egoïstische marktdenken, maar we zijn niet alleen kritisch. Wij zoeken graag actief mee naar gezonde alternatieven. Het moet op alle vlakken beter. Natuurlijk, op korte termijn moeten alle zeilen bijgezet worden. De branden moeten geblust, de lekke daken gedicht. Echter, op langere termijn zijn we als Maastrichtse samenleving alleen gebaat bij duurzame oplossingen, gebaseerd op menswaardigheid en solidariteit. De SP denkt dat het serieus tijd is om een pas op de plaats te maken. Verstandige mensen doen immers de kraan dicht als de emmer overloopt. Het is tijd voor een grondige analyse. Er moet gewerkt worden naar een nieuw, gezond en duurzaam akkoord tussen alle partijen die betrokken zijn bij de huidige situatie.

UM moet aan de slag

De UM, andere relevante organisaties en de overheid dienen nu in de bres te springen. Proactief en assertief. En kijk ook richting Den Haag. Benoem een team van crisismanagers die vol in de strijd gaat om evidente misstanden keihard aan te pakken en daarnaast constructief te zoeken naar samenwerking en oplossingen voor iedereen. We willen geen ongelijkheid in onze stad.

Zorg voor noodopvang als dat nodig is. Zorg dat studenten ook digitaal de colleges mogen volgen totdat ze onderdak vinden, doe een oproep voor meer kamers, pak de absurde hoge huurprijzen aan, reguleer de borgbetalingen, stel strenge eisen aan verhuurders en huizeneigenaren. Zorg voor adequate informatie, ook voor buitenlandse studenten, richt een meldpunt misstanden en andere woonissues op, stel pro deo advocaten ter beschikking bij evidente geschillen, stel een gratis huurprijs- en contractencheck ter beschikking, stel misbruik van kamer zoekwebsites aan de kaak.

Op de langere termijn ontkomen we niet aan een betere verdeling van woningen en kamers en ontkomen we ook niet aan de bouw van extra huisvesting. Onze studenten moeten een eerlijke kans krijgen om te gaan studeren in onze mooi stad, waarbij ook huisvesting geregeld is. Hopelijk maken ze dan samen met andere inwoners mooie herinneringen en blijven er veel hier wonen en werken om samen met de Maastrichtenaren verder te bouwen aan de stad. We moeten echter een delicate balans bewaken. Streng en rechtvaardig en beter. Beter, in plaats van steeds maar meer.

Om met onze Maastrichtse André Rieu te spreken, mooie toekomstmuziek begint met het schrijven van de partituur.

Woningtekort studenten Maastricht

Daar zetten wij graag onze tanden in!

Bijt je mee?

Stem SP!