Maastricht

Opiniestuk Stephanie Blom

Op 24 juli 2024 verscheen in De Nieuwe Ster een verhaal over de op handen zijnde lijstverbinding tussen GroenLinks en de PvdA in Maastricht. Hoe de SP over dat samengaan denkt? Dat leest u hieronder!'

GroenLinks en de PvdA zijn wat de SP betreft in de afgelopen drie decennia veel teveel opgeschoven naar het centrum van het politieke spectrum, waarbij zij veel teveel van hun socialistische gedachtengoed overboord hebben gegooid om maar aan de macht te komen, of te blijven. Beroemd en berucht is natuurlijk het 'afschudden van de ideologische' veren door Wim Kok in de jaren 90. Vervolgens zijn beide partijen gekaapt door hoogopgeleide technocraten die werkelijk geen idee hebben hoe het is om op bijstandsniveau rond te moeten komen, een slecht betaalde baan met onregelmatige werktijden te hebben, of hoe moeilijk het is om een goede woning te bemachtigen. Een en ander heeft zich recentelijk ook nog eens vertaald in de keuze voor Frans Timmermans als gezamenlijke lijsttrekker; een man die vijf talen spreekt, de zoon van een diplomatiek medewerker, en Eurocommissaris was in de huidige neoliberale en niet-sociale EU, waar de SP zich niet thuis bij voelt. Een man die zich meer thuisvoelt bij gelijkgestemden in Brussel, Londen en New York, dan bij de koempels waar hij zo graag aan refereert.

Ook in Maastricht zien we eigenlijk weinig terug van het oorspronkelijke PvdA-verhaal: er wordt vaak tegen 'linkse' moties gestemd, het is lastig inschatten hoe ze 'in de wedstrijd' staan en hoe zich dat vertaalt in beleid en steun voor voorstellen. Vaak steunen ze collegevoorstellen die duidelijk _tegen_ het sociaal-democratisch ideaal ingaan. En de lokale GL-fractie lijkt zich vooral nog bezig te houden met hittestress en warmtenetten (behoudens het mooie werk van Mark Mulders met betrekking tot cultuur en eenzaamheid en Anne Lucas op het gebied van het demonstratierecht), waar dat op geen enkele manier nog verband houdt met een fundamentele systeemkritiek of een breder links wereldbeeld. Beide fracties wekken de indruk vooral graag in de volgende collegeperiode weer aan de knoppen te willen zitten, het liefst samen als grootste fractie, en alleen nog maar op te komen voor de welgestelde Maastrichtenaren die alsnog 'linksig' willen stemmen om hun geweten te sussen. Voor de grote groep achterblijvers die onze stad ook rijk is, hebben zij veelal geen oog.

Kortom, de SP ziet zowel landelijk als lokaal niets in opgaan in dit verband zoals het er nu uitziet. En samenwerking zal er alleen zijn als zij met goede, écht linkse voorstellen voor de hele Mestreechse gemeenschap komen, en niet alleen maar voor de mensen die zich zonnepanelen of een elektrische auto kunnen veroorloven, en af en toe een klein doekje voor het bloeden voor de allerarmsten. Of met pleisters plakken in de vorm van gratis schoolontbijtjes en ouderbijdragen, zonder fundamenteel en systematisch iets te willen doen aan de grote kansenongelijkheid in de stad, of de toenemende segregatie die iedereen die het iets kan schelen, kan waarnemen. Het is dan ook alleszeggend dat de stemmen voor beide partijen voornamelijk uit Scharn, Villapark en van Sint-Pieter komen, en niet uit Wittevrouwenveld, Mariaberg en Nazareth.

En iedereen die zich wérkelijk wil inspannen voor een eerlijker, meer solidair, en rechtvaardiger Mestreech waarin iedereen welkom is en een plaats verdient, ongeacht wie hij is of wat hij doet, is natuurlijk van harte welkom bij de SP! En dat geldt des te meer voor PvdA'ers en GroenLinksers die zich niet meer op hun gemak voelen bij de 'middle of the road'-partijen die die van hun geworden zijn.