Maastricht

Betoog Stephanie Blom over Palace Wyck en de onteigening van bewoners

Voorzitter,

Vanavond ligt er een voorstel voor ons dat juridisch wellicht sluitend gemaakt is, maar moreel gezien bij mij als mens en bij de SP als partij écht diepe vragen oproept. We spreken vanavond dan eindelijk over de onteigening van een woning aan de Bourgognestraat, een prachtig, monumentaal huis dat sinds mensenheugenis toebehoort aan een oudere inwoner van onze stad. Een huis met leven erin. Met herinneringen. En vooral: met bestaansrecht.

Het doet pijn om te zien dat we in Maastricht ook in dit dossier opnieuw bereid zijn om dat bestaansrecht ondergeschikt te maken aan de economische belangen van een projectontwikkelaar en een grote hotelketen. Er wordt gesproken over het algemeen belang, over planvorming en onherroepelijke bestemmingen. Maar wat betekent dat eigenlijk, als de uitkomst is dat onze stadsgenoot zijn woning kwijtraakt voor de realisatie van een luxe viersterrenhotel en zeven stadsvilla’s - bestemd voor een publiek dat Maastricht vooral consumeert, maar er zelden werkelijk deel van uitmaakt?

Wij begrijpen dat procedures zijn gevolgd, dat overeenstemming met de heer Gabriëls uitbleef, en dat het bestemmingsplan inmiddels onherroepelijk is – hoewel een bestemmingsplan dat natuurlijk nooit helemaal is, aangezien wij als raad daar uiteindelijk toch altijd over gaan en blijven gaan. Maar juist dán, waarde ambtgenoten, komt het aan op politieke keuzes. Op de vraag of wij als gemeenteraad nog in staat zijn om boven het juridische of partijbelangen uit te stijgen en te kiezen voor sociale rechtvaardigheid. Of we het lef hebben om stil te staan bij wat we als stad verliezen, in plaats van alleen te kijken naar wat een ontwikkelaar denkt te winnen. En, lieve collega’s, er is gewoon écht een alternatief: de bestemming wonen zit al op deze locatie onder het bestemmingsplan, dus we kunnen er ook voor kiezen om hier in plaats van dat hotel prachtige woningen voor onze eigen inwoners te laten ontwikkelen.

Zoals bekend heeft de SP zich vanaf het begin verzet tegen deze ontwikkeling. Niet uit stuurse recalcitrantie, maar uit volle overtuiging. Omdat wij geloven dat stedelijke ontwikkeling bovenal een publieke zaak is. Omdat wij menen dat het sociaal weefsel van onze stad niet gediend is bij het stap voor stap opofferen van woonruimte aan hotelkamers en nóg exclusieve villa’s. En omdat we het diep onrechtvaardig vinden dat iemand zijn laatste jaren niet mag slijten op de plek waar zijn leven decennia geleden begon.

Dit is niet simpelweg een stuk onroerend goed. Dit is mensen hun thuis. En dat zouden we als gemeenteraad, en als stadsbestuur, moeten beschermen.