Maastricht

 MAASTRICHT WERKT MEE

De economie groeit en dat betekent ook meer werkgelegenheid. Iedereen in Maastricht zou daarvan moeten kunnen profiteren. Helaas is dat niet zo. De SP komt op voor de werkgelegenheid in Maastricht, van de industrie tot en met de zorg. We begeleiden zo veel mogelijk mensen naar een baan en ook voor wie in mindere mate kan werken, moet plaats zijn in het arbeidsproces.

Participatiewet: Sinds 2015 zijn de oude Wet werk en bijstand (Wwb), de Wajong en de Wet sociale werkplaatsen (Wsw) samengevoegd en vervangen door de Participatiewet. De Participatiewet heeft tot doel om zoveel mogelijk mensen, met en zonder arbeidsbeperking, weer aan het werk te helpen. Gemeenten zijn hiervoor verantwoordelijk, maar zijn in de praktijk gebonden aan strenge regels. De SP heeft er bij de invoering van de Participatiewet in Maastricht op gelet dat de beleidsruimte binnen de wet zo sociaal mogelijk werd ingevuld. Volgens de SP is het stigmatiseren en straffen van mensen in de bijstand een slecht idee. Liever steken wij energie in re-integratie die wél werkt en in echte banen. De doelgroep van de Participatiewet wordt echter groter en door de bezuinigingen van het Rijk komen er minder middelen voor deze doelgroep beschikbaar. Sociale diensten moeten daarom volgens ons meer maatwerk leveren en de persoon centraal stellen. 
Onze speerpunten:
• De gemeente geeft zelf het goede voorbeeld en neemt minimaal vijf procent arbeidsgehandicapten in dienst en creëert voldoende beschutte werkplekken. 

• De gemeente investeert structureel in de eigen werknemers door te zorgen voor zo min mogelijk flexwerk. 

• We willen geen gedwongen tewerkstelling of verplichte tegenprestatie voor bijstandsgerechtigden en geen zinloze re-integratietrajecten.

• Als SP pleiten we voor stevige overheidsregie en -uitvoering als het gaat om re-integratie. Daarom zijn we tegen de inzet van commerciële bureaus. 

• Er wordt niet gewerkt onder het minimumloon en er worden geen bestaande banen verdrongen door werk met behoud van uitkering of andere vormen van maatschappelijke participatie. Dit moet met de verdringingstoets worden bewaakt (Initiatiefwet SP, aangenomen Tweede Kamer 21/02/2017). 

• De sociale werkvoorziening willen we behouden. Die kan tevens dienst doen als leerwerkplaats en om mensen met een arbeidsbeperking te bemiddelen naar werk bij een reguliere werkgever (de zogenaamde garantiebanen). De gemeente volgt daarbij de landelijke cao Sociale Werkvoorziening.

• De gemeente moet kritisch omgaan met contraproductieve regelgeving binnen de participatiewet, zoals het vervallen van individuele inkomenstoeslag bij een tijdelijke baan (armoedeval), of de kostendelersnorm mantelzorgboete).

• De SP is voor experimenten met vormen van regelvrije ruimte binnen de bijstand en wil dat dit bij succes wordt uitgebreid. 

 
Armoedebestrijding: De tweedeling in de maatschappij blijft groeien. De sociale ongelijkheid is de SP een doorn in het oog. Armoede is in Maastricht een groot probleem. Dat er in Maastricht destijds een voedselbank was, vormde volgens de SP het bewijs dat de armoedebestrijding door de overheid faalde. Intussen hebben we meerdere Voedselbanken, een Kledingbank, een Fietsbank en andere particuliere initiatieven om armoede te bestrijden. Vaak opgezet door betrokken Maastrichtenaren die besluiten zelf iets te doen aan de schrijnende situaties die ze in hun omgeving tegenkomen. Investeren in armoedebestrijding blijft een speerpunt voor de SP. Armoede onder kinderen heeft daarbij onze speciale aandacht.
 
Onze speerpunten:
• Zolang de uitkeringen niet structureel zijn verhoogd, biedt de bijzondere bijstand hulp. Wij willen de grens voor de toegang tot de bijzondere bijstand verhogen tot 120 procent van het sociaal minimum. 

• Geld dat gemeenten voor het bestrijden van armoede krijgen (bijvoorbeeld het extra geld dat sinds 2017 gegeven wordt om armoede bij kinderen te bestrijden) moet ook daadwerkelijk daaraan worden uitgegeven en mag niet gebruikt worden voor het dekken van tekorten elders.

• Maastricht moet zich blijven inspannen om het niet gebruiken van regelingen tegen te gaan. Goede voorlichting en eenvoudige aanvraagprocedures zijn hierbij van belang, evenals de werkwijze van de consulenten sociale dienst. Die consulenten moeten mensen wijzen op de regelingen waar ze recht op hebben en de wijze van aanvraag ondersteunen. Dit geldt ook voor toeslagen van de belastingdienst.  

• Wij willen ook dat er één digitaal loket komt voor ondersteuning bij toeslagen, bijzondere bijstand én armoederegelingen. In navolging van het kindpakket dienen de regelingen gebundeld en makkelijk toegankelijk te zijn. 

• De gemeente moet de Voedselbank ondersteunen. In overleg kan worden bepaald waar de behoefte en de mogelijkheden liggen.

• Een armoederegisseur moet ervoor zorgen dat het armoedebeleid van de gemeente zo doelmatig mogelijk wordt ingezet en dat de gemeente zijn doelstellingen haalt. 
Schuldhulpverlening: Steeds meer mensen hebben schulden. Veel gemeenten geven meer uit aan bewindvoering dan aan schuldhulpverlening en meer aan schuldhulpverlening dan aan schuldpreventie. Om het beleid rondom schuldhulpverlening systematisch en langdurig te laten slagen, moet het geldverslindend systeem veranderen, dat nu alleen maar verliezers kent. Schuldhulpverlening is een structureel onderdeel van armoedebestrijding, waarbij gezocht dient te worden naar oplossingen die recht doen aan de verantwoordelijkheid van alle betrokkenen. 
Onze speerpunten: 
• Bij schuldhulpverlening zijn preventie en vroegsignalering leidend. Samenwerking met maatschappelijke partners, zoals woningcorporaties, nutsbedrijven is hierbij essentieel.

• De gemeente gaat stress-sensitieve dienstverlening hanteren binnen de sociale dienst én organisaties die in het kader van schuldhulpverlening samenwerken. Dit betekent dat men rekening houdt met het feit dat financiële stress ervoor zorgt dat mensen ook op andere levensgebieden in de problemen (kunnen) komen.

• De gemeente dient sneller om de tafel te gaan met schuldeisers en te experimenteren met het overnemen van schulden en collectieve schuldsanering. Dit is geen liefdadigheid, maar een investering die de gemeente uiteindelijk veel geld bespaart. 

• Schuldhulpverleners dienen meer ruimte te krijgen middels een bureaucratie-vrij budget en meer ruimte voor maatwerk. 

• De gemeente moet meer invloed krijgen bij de bewindvoering. Malafide bewindvoerders worden aangepakt en er wordt alleen doorverwezen naar een bonafide bewindvoerder. Er komt een zwarte lijst van bewindvoerders.