Maastricht

Onlangs lazen wij een zorgwekkend artikel over mensen die in de bijstand zijn terecht gekomen, maar daar eigenlijk gezien hun gesteldheid en gezondheid, niet thuishoren. Het onderzoek voor dit artikel is deels gebaseerd op een enquête en op interviews onder een grote groep bijstandsgerechtigden.

Zoals bekend werden enige jaren geleden grootschalige herkeuringen uitgevoerd door het UWV onder WAO-ers en daar werden toen velen mensen onterecht de dupe van. De gevolgen en de nasleep van deze herkeuringen zijn vaak nu nog verschrikkelijk.

Een groot deel van deze mensen komen door botte pech of te strenge eisen niet in aanmerking voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Ze ontvangen vervolgens een bijstandsuitkering die een stuk lager is. Verder krijgen ze ook te maken met de vele strenge regels en procedures van de Participatiewet. Buiten hun schuld kunnen ze vaak niet aan die eisen en het bijstandsregime voldoen. Vanwege hun ziekte of beperking ervaren ze daardoor extra en onterechte moeilijkheden en onnodige stress. Voor deze mensen werd de bijstand geen vangnet, maar een regelrecht spinnenweb. Ze worden dubbel gestraft door hun ziekte en door de regels in de bijstand.

De SP eist dat de menselijk maat terug moet. De regels voor arbeidsongeschiktheid zijn zo strikt dat grote groepen zieke bijstandsgerechtigden tussen wal en schip terecht komen. Verhaal halen bij instanties en rechters blijkt vrijwel onhaalbaar. De SP vindt dat we deze mensen moeten helpen in plaats van afknijpen.