Maastricht

EEN KWESTIE VAN GELD
Nu de gemeente verantwoordelijk is voor steeds meer taken die voorheen door het Rijk werden geregeld, is ook de begroting geen sinecure. Met een half miljard op de begroting lijkt er op het eerste gezicht aardig wat te verdelen. Maar de uitgaven binnen het sociale domein zijn zodanig, dat er door de Rijks bezuinigingen een gat ontstaat dat zelfs met alle hervormingen niet zomaar even te dichten valt. Dat is dus niet een gat dat ontstaat doordat gemeenten een gat in de hand hebben, maar doordat de regering weigert te bouwen aan een echt sociale samenleving.
De Maastrichtse aanpak: De SP stelt de strijd tegen de groeiende tweedeling en armoede centraal. We blijven altijd strijden voor een sociaal vangnet voor de kwetsbare inwoners van Maastricht. Continuïteit en kwaliteit van zorg en ondersteuning, blijven voorop staan. Daarnaast willen we vooral investeren in veiligheid en cultuur. De bezuinigingen van het Rijk in het sociaal domein maken dat moeilijk, maar de SP heeft hier antwoorden op. Natuurlijk door actie te ondernemen tegen deze bezuinigingen, maar ook door in de uitvoering te kiezen voor een Maastrichtse aanpak.

En die aanpak is:
1. Investeren in mensen, buurten, burgerinitiatieven, sociale ondernemers en algemene voorzieningen. Zo kunnen de inwoners van Maastricht zich beter redden en beter voor elkaar zorgen.

2. De komende vier jaar de noodzakelijke tijd nemen om geleidelijk te werken aan een betere uitvoering door de gemeente, door slimmere inkoop en subsidiëring en een efficiëntere aanpak van vooral de jeugdzorg.

3. De SP wil een kleinschalige aanpak om er voor te zorgen dat de Maastrichtenaar zich thuis blijft voelen in zijn prachtige, monumentale, historische en sociale stad. Dus geen grote uitgaven voor grootschalige stadsontwikkeling of projecten.

Sociale domein: Het geld van het Rijk voor het sociaal domein gaat in 2019 op in de algemene uitkering. De SP wil dit geld behouden voor het sociaal domein. Geld voor zorg moet naar de zorg. De SP blijft bij het kabinet aandringen om de tekorten in het sociaal domein eindelijk serieus te nemen en samen met de gemeenten op te lossen.
Onze speerpunten:
• De gemeente moet zich inspannen om voldoende middelen te krijgen voor het sociale domein. De opgezette lobby wordt gehandhaafd. 

• Tarieven voor zorg moeten worden vastgesteld op basis van kwaliteit en niet voor de laagste prijs. De zorg is immers geen markt. Goede basistarieven voorkomen faillissementen en gedwongen ontslagen. In Maastricht hanteren we dankzij de SP een eerlijk tarief. Dat moeten we zo houden. Bovendien is recent een nieuwe vaste loonschaal voor de huishoudelijke zorg vastgesteld. Hier moeten gemeenten hun tarieven op baseren en zorgorganisaties moeten dit aan hun werknemers betalen.

• Volgens de SP hoort marktwerking niet thuis in de (jeugd)zorg. De SP Maastricht stelt daarom voor om kritisch te bekijken met wie er in het sociale domein wordt samengewerkt. De (jeugd)zorg wordt ingekocht op basis van samenwerking en niet op basis van concurrentie. We gaan in zee met aanbieders zonder winstoogmerk.

• In een zorginstelling horen geen topsalarissen en dure vertrekbonussen. In Maastricht kiezen we ervoor om geen zorg af te nemen van organisaties waar bestuurders meer verdienen dan een minister (De Wet Normering Topinkomens /WNT).
De gemeente: Als we streng zijn voor anderen, dienen we ook streng te zijn voor onszelf. Als het gaat om de gemeente als werkgever, moet zij zelf het goede voorbeeld geven. Het is belangrijk dat burgers erop kunnen vertrouwen dat hun belastinggeld zorgvuldig wordt besteed.
Onze speerpunten:
• De gemeente neemt geen ambtenaren in dienst die meer verdienen dan een wethouder. Dat noemen we de wethouders norm. 

• De gemeente heeft maximaal vijf procent van de werknemers in de flexibele schil. Het overige personeel heeft een vaste betrekking. 

• Bij aanbesteding eist de gemeente dat de cao wordt nageleefd, ook bij onderaannemers en ZZP’ers.

• In veel gemeenten heeft de decentralisatie geleid tot meer inhuur van dure externe medewerkers. Daardoor gaat geld dat bedoeld is voor zorg en ondersteuning naar dure consultants en managers. De SP wil dat Maastricht de ‘Roemernorm’ binnen vier jaar uitvoert, waarbij maximaal tien procent van de totale personeelskosten wordt uitgegeven